Een Limburgse kalkoven is een oven waarin kalksteen wordt gebrand waarbij ongebluste kalk ontstaat. Ongebluste  had vele toepassingen . Het meest werd de poederkalk na blussen met water in de bouw gebruikt als bindmiddel in de mortel.
In 2003 zijn er in Zuid-Limburg nog zo’n 19 kalkovens over.
Na de opening van de ENCI groeve liep de vraag in 1927 sterk terug en verdwenen er veel kalkovens. Een deel van de overgebleven kalkovens zijn in opdracht van IKL gerestaureerd als industrieel monument.
Een van deze kalkovens is de kalkoven op de Dikkebuikseweg in Wijlre. Gebouwd van baksteen  gebouwd tegen een helling en gesitueerd in het buitengebied. De kalkoven bezit architectonische waarde